Wat als je zusje nooit echt bestond?

Wat als je zusje nooit echt bestond?

Een van mijn eerste QHHT-klanten kwam tijdens haar sessie terecht in een vorig leven als een meisje van ongeveer vijf jaar. Ze woonde in een klein dorpje, maar voelde zich er duidelijk niet op haar plek.
Toen ik haar vroeg om naar haar huis te gaan, zei ze: "Ik ben hier precies niet graag."
Haar ouders waren vaak weg om te werken en ze bracht haar dagen door met haar zusje – met wie ze alles deelde.

Tijdens een belangrijke gebeurtenis in dat leven belandde ze op haar verjaardagsfeestje.
Ze zag een taart en zei plots: "Ik denk dat mijn zusje mijn tweeling is."
"Waarom denk je dat?" vroeg ik. "Zie je twee taarten?"
"Nee," zei ze, "maar we dragen dezelfde kleren."

Even later brak er vuur uit. Ze zag hoe hun huis volledig afbrandde, samen met andere huizen in het dorp.
Toen ik haar naar het einde van dat leven bracht, zei ze dat het hun schuld was - van haar en haar zusje -
en dat hun ouders hen hadden verbannen naar het bos.
Daar stierven ze van de kou en honger.

Maar wat er toen gebeurde, was onverwacht én helend: ze zag dat haar zusje eigenlijk niet bestond.
Ze had haar zelf verzonnen.

Toen we contact maakten met haar Hogere Zelf, vroeg ik waarom ze dit specifieke leven te zien kreeg.
Het antwoord was:

"Het is ok om anders te zijn."

En ook:
"Om te beseffen dat ware verbinding van binnenuit komt."

Ze had zelf een band gecreëerd die haar door het leven hielp.
Haar verbeelding, haar innerlijke kracht en het diepe verlangen naar verbinding waren haar houvast.
Deze sessie was een uitnodiging om in haar huidige leven diezelfde liefde in zichzelf te vinden.
Niet buiten haar, maar in haar eigen hart.