Over een vrouw die haar intuïtieve kracht eindelijk durfde te omarmen.

Vorige week kwam er een jonge vrouw bij me in de praktijk.
Ze is begin dertig, werkt als marketeer en is rationeel gezien succesvol. Maar iets zat al jaren niet goed.
Ze voelde zich altijd anders. Alsof ze tussen de regels van het leven leefde, dingen aanvoelde die anderen niet opmerkten, maar daar nooit woorden aan gaf.
Ze zei:
 “Ik weet vaak dingen gewoon. Maar ik hou het voor mezelf. Want als ik het zeg, denken mensen dat ik raar ben.”
 “Het voelt alsof er iets in mij wacht om wakker te worden, maar ik durf het niet toe te laten.”

Dat iets kwam naar voren tijdens haar QHHT-sessie.

Een leven als Egyptische zieneres

In trance zag ze zichzelf in het oude Egypte, een jonge vrouw, priesteres, helderziend.
Ze kreeg visioenen, boodschappen, inzichten over de toekomst.
Haar gave was krachtig, maar ook gevaarlijk.
Haar waarheid botste met wat de machthebbers wilden horen. Ze werd tot zwijgen gebracht.
Niet met geweld, maar met isolatie.
Verbanning. Eenzaamheid. Haar stem werd stilgezet.
Niet omdat ze ongelijk had, maar omdat de waarheid te groot was.

Ze voelde de pijn. De frustratie. Het diepe verdriet van niet gezien worden in iets dat zo wezenlijk bij haar hoorde.

De spiegel naar nu

Toen ze uit de sessie kwam, wist ze het meteen.
Haar angst om haar intuïtie uit te spreken, haar patroon van aanpassen, van pleasen, van gewoon normaal doen, het was oud.

Ze zei:
“Het is niet dat ik niet weet wie ik ben. Ik ben het gewoon vergeten toe te staan.”

Wat er toen gebeurde, was subtiel maar krachtig. Alsof ze toestemming kreeg om haar eigen waarheid weer te gaan leven.

Wat veranderde er daarna?

Sinds de sessie is ze begonnen met automatisch schrijven.
Ze mediteert niet meer om rustig te worden, maar om te luisteren.
Ze praat met haar intuïtie als met een oude vriendin.
Ze denkt erover om een opleiding intuïtieve ontwikkeling te doen, niet als carrièreswitch, maar eerder uit curiositeit.
En misschien het belangrijkste:
Ze zegt wat ze voelt. Ook als het raar is.
Ze trekt zich niks meer aan van wat andere mensen denken. 

Reflectie

Er zijn veel vrouwen, misschien herken jij jezelf, die in stilte weten.
Die aanvoelen, zien, horen, dromen...
Maar die hun waarheid dempen uit angst voor oordeel.
Wat als dat geen zwakte is, maar een echo uit een ander leven?
Wat als het nu tijd is om het patroon te doorbreken?
Je intuïtie is jouw kompas.